Γράφει η Ράνια Παπαδοπούλου

Ανάλαφρη και όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος ο Διονύσης Σαββόπουλος, η «ευτυχοδυστυχισμένη» του «Συννεφούλα», κρύβει μία ιστορία από την εφηβική του ηλικία. Από την ταινία του Φρανσουά Τρυφώ έως την τελική μορφή του τραγουδιού, ο αείμνηστος Νιόνιος, πριν από μερικά χρόνια είχε αφηγηθεί ο ίδιος πώς γεννήθηκε το τραγούδι που αγάπησαν γενιές. 

Κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο Σπίτι με το Mega, ο Νιόνιος είχε αφηγηθεί:

«Όταν ήμουν έφηβος, είδα την ωραία ταινία του Τρυφώ ''Ζιλ και Ζιμ'', όπου έπαιζε έκπαγλη ομορφιά, η Ζαν Μορό. Τόσο ωραία! Μέσα στο έργο έπαιζε με δύο άντρες. Εγώ, με τον ρομαντισμό εκείνης της ηλικίας, 16-17 ετών. σκέφτηκα ότι όταν μία γυναίκα είναι τόσο αξιόλογη, τόσο όμορφη, δε μπορείς εσύ να έχεις το δικαίωμα της αποκλειστικής χρήσεώς της. Μέσα στην ταινία υπήρχε και ένα βαλσάκι, που το τραγουδούσε η ίδια η Ζαν Μορό κι εγώ την άκουγα σαν μωρό. Γυρίζω σπίτι επηρεασμένος από την ταινία και το βαλσάκι, αλλά και από μια τσαπερδόνα, που με ταλαιπωρούσε εκείνον τον καιρό και σκαρώνω το εξής:

Είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου!
Σαν συννεφάκι, συννεφούλα μου
Σαν συννεφάκι έρχεται πάει
Μια μ' αγαπάει, μια με ξεχνάει...

Πρωτόλειο! Τι περιμένατε σ' εκείνη την ηλικία! Κράτησα όμως τους στίχους. Κράτησα την ιδέα και αργότερα έβαλα άλλη μουσική. Νομίζω πιο ταιριαστή, σε αυτούς τους ευτυχοδυστυχισμένους στίχους κι έγινε το εξής τραγουδάκι:

Είχα-είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου
Που 'μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου
Σαν συννεφά-, συννεφάκι φεύγει, ξαναγυρνάει
Μ' αγαπά τη μια, την άλλη με ξεχνάει

Κι ένα βράδυ, κι ένα βράδυ, βράδυ, αχ καρδούλα μου
Διώχνω ξαφνικά τη συννεφούλα μου
Δεν αντέχω, δεν αντέχω άλλο πια να με γελάει
Μ' αγαπάει τη μια, την άλλη με ξεχνάει

Κι έρχεται ο Απρίλης αχ καρδούλα μου
Να κι ο Μάης, ο Μάης, συννεφούλα μου
Δίχως-δίχως τραγούδι, δάκρυ και φιλί
Δεν είν' ά-, δεν είν' άνοιξη φέτος αυτή

Συννεφούλα, συννεφούλα να γυρίσεις σου ζητώ
και τριγύρνα μ' όσους θέλεις κάθε βράδυ.
Δεν αντέχω, δεν αντέχω, άλλο να ΄μαι μοναχός
Μ' αγαπάς τη μια κι ας με ξεχνάς την άλλη

Είχα-είχα μια αγάπη, αχ καρδούλα μου
Που 'μοιαζε συννεφάκι, συννεφούλα μου
Σαν συννεφά-, συννεφάκι φεύγει, ξαναγυρνάει
Μ' αγαπά τη μια, την άλλη με ξεχνάει»

Ο Διονύσης Σαββόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών το βράδυ της Τρίτης 21 Οκτωβρίου 2025.